第0.3話 : 「I Can Change ～I See～」

ヤホー

กลับมาอย่างรวดเร็ว...ฮาาา

ในอันนี้หัวข้อก้คือ I See เห็นตัวเองสินะ...เอาจิงก้พัฒนาอย่างมากแหละ...เพราะไม่ได้พูดด้วยมั้ง คราวนี้คือการพิมพ์เลย ดังนั้นเลยไม่ค่อยอึกอักมาก....(และไม่ต้องทนฟังเสียงตัวเองด้วย)

เอาหล่ะ คราวนี้เรามาดูพัฒนาการหลังจากได้เรียนรู้กันเถอะ ♫

ホテルのロビーに、二人の男の人がいます。眼鏡をかけて、新聞を読んでいる男性と同じソファーに座っている男子がいます。その子は特に何をするでもなく、ボーとしています。すると、地図を持って立ち尽くしている外国人男性と目が合ってしまいました。どうやら、道に迷っているようです。その外国人は道を聞くために、その子に歩み寄ってきました。英語に自身がない男子を避けるために、隣に座っている男性が読んでいる新聞のかげに隠れてしまいました。その外国人は言葉を失っていました。

ปรับปรุงขึ้นอย่างมาก....อย่างเห็นได้ชัด...

เมื่อเปรียบเทียบกับที่ได้พูดเองในครั้งที่แล้ว เมื่อได้มีการปรับปรุง ก็ทำให้สามารถเลือกใช้คำศัพท์ในความหมายที่ต้องการได้ดียิ่งขึ้น โดยได้เลือกใช้คำ「どうやら」เข้ามา ทำให้รู้สึกเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น อีกทั้ง เพิ่งรู้ว่ามีการใช้รูปแบบประโยคแบบนี้「地図を持って立ち尽くしている」ซึ่งกินใจความ และตรงกับที่ต้องการจะใช้ในตอนแรกเปํะ แต่ดันนึกไม่ออก เลยทำให้ที่พูดแปลกๆไป และที่จริงแล้วต้องการใช้คำที่มีความหมายว่าซ่อนหลังหนังสือพิมพ์ แต่นึกไม่ออกเลยใช้แทนว่าอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยกันแทน และลืมนึกถึง 「ふり」ที่แปลว่าทำท่าทางไปเสียสนิท เมื่อได้มาทบทวนดูอีกครั้ง การพูดเล่าเรื่องของตัวเองนั้นไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ประโยคติดๆขัดๆ และ ใช้ 「そして」และ「なんか」มากเกินความจำเป็น ดูไม่เป็นธรรมชาติและดูติดๆขัดๆ (เน้น) สุดท้ายชอบประโยคนี้มาก「言葉を失っていました」จึงได้เลือกนำมาใช้ด้วย อยากใช้คำประเภทอึ้งจนพูดไม่ออกแบบนี้มานานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะสร้างประโยคอย่างไร เมื่อได้รู้ ต่อไปคงได้ใช้มากขึ้นกว่านี้

เอาหล่ะ ประจานความกากตัวเองเรียบร้อย เจอกันคราวหน้าาาา

ปล1. งานท่วมหัวกำลังจะตายแล้ววววววว

ปล2. ฟิคเวียนกำลังจะมาถึงข้าแล้ว รอสักครู่จะพบกับความสนุก...(เรอะ?)

じゃ、またね。★